Losing Ground | Intimate Circles Feb+May 2023

Το Losing Ground είναι αποτέλεσμα μακράς κινητικής έρευνας πάνω στον αυτοσχεδιασμό, τη συν-κίνηση, την αφή, την ενσυναίσθηση και τη συναίνεση. Δεν πρόκειται για μια θεραπευτική τεχνική, αν και μπορεί να λειτουργήσει ως τέτοια. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας τρόπος για να προσεγγίσεις το Άλλο μέσα από το αισθητηριακό βίωμα. Μια σωματική πρακτική της μεταπανδημιακής εποχής για τη χαμένη απόλαυση της αφής και του πλούτου που η αίσθηση αυτή περιέχει. Για την εξερεύνηση του κινούμαι και του συν-κινούμαι, μια αφορμή για να αφουγκραστείς με το δέρμα σου, αυτό που υπάρχει πέρα από αυτό.
Στον κλειστό αυτό κύκλο Losing Ground τα άλλοτε μαθήματα γίνονται συνεδρίες κατόπιν συνεννόησης για εύρεση κοινού τόπου και χρόνου. Για να λάβετε μέρος δηλώνετε διαθεσιμότητα μαζί με το ζευγάρι σας, ενώ εάν δεν έχετε μπορείτε να εργαστείτε με κάποιο άλλο άτομο που επίσης δεν έχει. Το ζευγάρι είναι σημαντικό μετά από μια πρώτη δοκιμαστική συνεδρία να παραμείνει το ίδιο για έναν κύκλο έξι πρώτων συνεδριών.
Τι να περιμένεις σε ένα μάθημα Losing Ground ?
* ασκήσεις σε ζευγάρια με τα μάτια κλειστά
* λεκτικές, μη παρεμβατικές οδηγίες προσαρμοσμένες στην εκάστοτε περίπτωση
* σωματική επαφή μόνο μεταξύ του ζευγαριού με διακριτική καθοδήγηση και επίβλεψη
* κινητικός αυτοσχεδιασμός και εξερεύνηση
* παιχνίδια που ενεργοποιούν την ιδιοδεκτικότητα και την κιναισθησία
* κύκλοι μοιράσματος σε μη κριτικό περιβάλλον
Ιδανικό για..
– φίλες και φίλους που θέλουν να μοιραστούν μια μοναδική χορευτική πρακτική και εμπειρία
– ζευγάρια, ερωτικά ή/και συντροφικά, που θέλουν να εξερευνήσουν και να αναπτύξουν την επικοινωνία τους σε ένα μη λεκτικό επίπεδο
– άγνωστους που έχουν την επιθυμία να εξερευνήσουν έναν διαφορετικό τρόπο χορευτικής επικοινωνίας
– επαγγελματίες του χορού που θέλουν να ανατροφοδοτηθούν από ένα σύστημα εσωτερικής πληροφόρησης δουλεύοντας παράλληλα με παρτενέρ
– ανθρώπους κάθε ηλικίας που δεν έχουν προηγούμενη εμπειρία με τον σύγχρονο χορό αλλά θέλουν να δοκιμάσουν ένα ασφαλές πλαίσιο έκφρασης και εξερεύνησης του εαυτού τους μέσα από την επαφή με έναν άλλο άνθρωπο
# Οι συνεδρίες μπορούν να ξεκινήσουν άμεσα, μετά από κοινή συνεννόηση και θα διαρκέσουν το αργότερο μέχρι και την Παρασκευή 7 Απριλίου.
# Απαραίτητη η κράτηση θέσης λόγω περιορισμένων θέσεων(5 ζευγάρια συνολικά), για τον λόγο αυτό θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας
Στοιχεία επικοινωνίας:
..λίγα λόγια για το Losing Ground
Το Losing Ground ξεκίνησε την ίδια περίοδο που ξεκίνησε και η πρώτη καραντίνα, ως κοινή ανάγκη του Γιώργου Σιώρα Δεληγιάννη και της Εμμανουέλας Πεχυνάκη για κινητική έρευνα και πρακτική.
‘Η απουσία της σωματικής επαφής και συγκεκριμένα της αίσθησης της αφής σε συνδυασμό με μια επιτακτική ανάγκη κατοίκησης του δημόσιου χώρου με τα σώματά και την πρακτική μας, υπήρξαν καθοριστικής σημασίας παράγοντες που διαμόρφωσαν και τροφοδότησαν την όλη έρευνα. Μέσα από μια σχεδόν καθημερινή κοινή πρακτική δύο σωμάτων (partnering) εξερευνήσαμε τις δυνατότητες της κίνησης στον δημόσιο χώρο μέσα από μια εναλλασσόμενη σχέση πομπού και δέκτη που ενεργοποιεί και οξύνει κιναισθητικές λειτουργίες. Με βασική συνθήκη εργασίας τα κλειστά μάτια του λαμβάνοντος σώματος, αναπτύξαμε από κοινού την κινευαισθησία μας και επιχειρήσαμε να καταγράψουμε μια σειρά από λειτουργίες-τρόπους που μας ξεκλείδωσαν λίγο λίγο έναν πρωτότυπο τρόπο συν-κίνησης. Αντλώντας έμπνευση από πρακτικές της ενσωμάτωσης (somatics) εξερευνήσαμε κινητικές δυνατότητες που δεν βασίζονται στη μίμηση, αλλά σε έναν άλλο τρόπο καθοδήγησης που εμπεριέχει όλη τη δυναμική και δυνατότητα της σωματικής μας μνήμης χωρίς όμως να εγκλωβίζεται σε αυτήν.
Το νέο σύστημα των δύο σωμάτων μας μετακίνησε τον άξονα και περιόρισε σημαντικά το εγώ, απελευθερώνοντας το μαζί. Σε συνδυασμό με την συνθήκη των κλειστών ματιών, βρεθήκαμε σε μια περιοχή αυξημένης φροντίδας, εγρήγορσης και κινητικής συναπόφασης. Μέσα από τρία ανοιχτά ερευνητικά εργαστήρια δοκιμάσαμε τον τρόπο του Losing Ground σε διαφορετικά σώματα και διαπιστώσαμε με χαρά ότι η ετερότητα των σωμάτων φέρνει μόνο πλούτο στην πρακτική αυτή.’
Σε συνέχεια αυτού του πλούσιου κύκλου έρευνας η Εμμανουέλα ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό της στο Κονσερβατόριο του Antwerpen στο τμήμα ΜΑ Dance Embodied Artistic Research όπου και παρουσίασε τη θέση της με τίτλο Losing Ground – Α Leap In The Void καθώς και ένα ντουέτο με τη Ναταλία Μπάκα. Ο Γιώργος συνέχισε την έρευνα και πρακτική μαζί με την Κυβέλη Κουβάτση, εμβαθύνοντας και αναπτύσσοντας αυτήν τη φορά οι δυό τους την μεθοδολογία της διδασκαλίας. Μέχρι και σήμερα συνεχίζουν από κοινού την έρευνα και ενίοτε την διδασκαλία στην Αθήνα και στην Λευκάδα ενώ παράλληλα βρίσκονται στην διαδικασία καταγραφής και έκδοσης της μεθόδου.
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα
Ο Γιώργος Σιώρας Δεληγιάννης είναι απόφοιτος της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης (2014), χορευτής, χορογράφος, επιμελητής δράσεων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων του χορού. Υπήρξε συνδιοργανωτής της πλατφόρμας παραστατικών τεχνών Meta (2015-2019), του κύκλου συναντήσεων για την καλλιτεχνική έρευνα και δημιουργία (2018-2019), του φεστιβάλ Λυκαβηττού (2020) και του Unplugged Dance (2022-2023). Οι συλλογικές πρωτοβουλίες αποτελούν για τον ίδιο τόπο συνάντησης και ζύμωσης κυρίαρχου ενδιαφέροντος τόσο ως ανατροφοδοτικά στοιχεία όσο και ως ουσιαστικές αυτόνομες διαδικασίες. Παράλληλα ως καλλιτέχνης του χορού έχει παρουσιάσει δύο σειρές έργων γύρω από την ευρύτερη έννοια της ταυτότητας και ειδικά του ανθρώπινου σώματος, καθώς και σε σχέση με την χρήση του ιδιωτικού και του δημόσιου χώρου.
To 2018 παρουσιάζει για πρώτη φορά παραστατικό δείγμα δουλειάς με τρία έργα επιτελεστικής εγκατάστασης (performance-installation) που καταπιάνονται με τη σωματική ταυτότητα, την αυτοεικόνα και το δίπολο ψηφιακού – φυσικού: Selfy | Solo, Selfy | Quartet for a selfie camera, Selfy | How to Selfy. To 2019 ασχολείται με το συλλογικό σώμα και την κίνηση από τον ατομικό στον δημόσιο χώρο, παρουσιάζοντας πέντε δράσεις site specific στο κέντρο της Αθήνας υπό τον τίτλο Regulatory Bodies (με την οικονομική στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού). Το 2020 επιστρέφει στο Selfy με ένα προσωπικό σόλο με το όνομα a Digital Oasis of a Dining Dinosaur και πέντε δράσεις ακόμα υπό τον γενικό τίτλο Soma sto On Selfy Apocalypse.
Παράλληλα από το 2009 παραδίδει μαθήματα γιόγκα. Έχει εργαστεί ως εκπαιδευτής δασκάλων γιόγκα και μεταξύ άλλων έχει διδάξει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Τα τελευταία χρόνια παραδίδει μαθήματα στον δημόσιο χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.
To 2018 παρουσιάζει για πρώτη φορά παραστατικό δείγμα δουλειάς με τρία έργα επιτελεστικής εγκατάστασης (performance-installation) που καταπιάνονται με τη σωματική ταυτότητα, την αυτοεικόνα και το δίπολο ψηφιακού – φυσικού: Selfy | Solo, Selfy | Quartet for a selfie camera, Selfy | How to Selfy. To 2019 ασχολείται με το συλλογικό σώμα και την κίνηση από τον ατομικό στον δημόσιο χώρο, παρουσιάζοντας πέντε δράσεις site specific στο κέντρο της Αθήνας υπό τον τίτλο Regulatory Bodies (με την οικονομική στήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού). Το 2020 επιστρέφει στο Selfy με ένα προσωπικό σόλο με το όνομα a Digital Oasis of a Dining Dinosaur και πέντε δράσεις ακόμα υπό τον γενικό τίτλο Soma sto On Selfy Apocalypse.
Παράλληλα από το 2009 παραδίδει μαθήματα γιόγκα. Έχει εργαστεί ως εκπαιδευτής δασκάλων γιόγκα και μεταξύ άλλων έχει διδάξει στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Τα τελευταία χρόνια παραδίδει μαθήματα στον δημόσιο χώρο καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.